Hoi!

Jahoor, ik ben in Canada. Ik schrijf deze blogpost om 7:00 's ochtends (en ik ben al wakker sinds half 6), omdat ik niet kan slapen vanwege mijn jetlag. Gisteren was een vermoeiende dag. Best vreemd, aangezien ik (bijna) niks anders gedaan heb dan in het vliegtuig zitten. Om 10:20 vertrok het vliegtuig, en we hadden met de groep afgesproken om rond half 8/8 uur bij de check-in te zijn. Dit betekende voor mij mijn wekker om half 6, klaarmaken, koffers naar beneden sjouwen etc. Om ongeveer half 7/10 over half 7 stond Elvira op de stoep. Daarna gingen we om kwart voor 7 de auto in, op naar Schiphol.

Op Schiphol hebben we even gewacht op alle andere Canada-gangers en hebben we samen ingecheckt en onze hold-koffers ook ingecheckt. En toen was het wachten! We hebben met zn vieren (Elvira, papa, mama en ik) nog even een kopje koffie gehaald (die ik overigens niet op kreeg) en een last-minute fotoshoot gehouden. Nouja een paar fotos gemaakt. Toen was het tijd voor de groepsfoto en dan was het toch echt tijd om afscheid te nemen. Na het afscheid zijn we de paspoortcontrole doorgelopen en op zoek gegaan naar ons vliegtuig.

Nadat we die gevonden hadden, gingen we boarden en vlogen we naar onze eerste bestemming: Londen! In de bus van Terminal 5 naar Terminal 2 kwamen we erachter dat een meisje haar paspoort en boardingpass op het vorige vliegtuig had laten liggen. Dus eenmaal aangekomen bij Terminal 2, hebben we met talloze onbehulpzame securitymensen gesproken, en uiteindelijk kwam daar de conclusie uit dat het meisje terugmoest naar Terminal 5 en daar kijken of ze haar paspoort etc. weer terug kon krijgen. De rest van de groep (en ik dus ook) ging door naar het volgende vliegtuig. (Helaas heeft het meisje ons vliegtuig niet gered, maar ze heeft wel haar paspoort etc. terug en haar vlucht naar Halifax is omgeboekt)

Voor mij was het de eerste keer op zo'n lange vlucht. Ik wist dus niet wat ik kon verwachten. Ik had dan ook niet verwacht dat je een dekentje en kussentje kreeg, ik vond het vliegtuig groot en ik vond de beenruimte klein. 7 uur, een film en wat gelees verder arriveerden we in Canada! We moesten even door de controle en daarna door de immigration-check; ging helemaal goed! We hadden tijdens dat we in de rij stonden ons oog al op de bagageband; allemaal koffers met gele Travel Active-banden rolden voorbij. Ik zat te zoeken naar mij eigen, grote, zwarte hardcase koffer met een gele band, maar ik kon hem maar niet vinden.

Dit was allemaal nog in de rij, dus heel veel kon ik niet doen. Maar goed, ik kwam goed door de immigration heen en liep dus door naar het groepje van mijn medereizigers die al eerder door immigration waren en alvast onze koffers van de band haalden. En gelukkig stond mijn koffer daar ook bij! Maar zonder mooie, herkenbare gele band. Helaas. Die is er denk ik tijdens de reis van afgehaald of losgegaan. Maar goed, ik had miijn koffer dus ik was blij.

Toen gingen we door de schuifdeuren en daar stonden Rebecca, Laura en Elisabeth (van het gastgezin) en Jane en Jillian (van de Canadese organisatie) al op me te wachten met een bloemetje en een enorme poster. Ontzettend leuk! Daar hebben we nog even een paar foto's gemaakt en ondertussen heb ik wat gekletst met Elisabeth. Ze vertelde me dat ze 'car-trouble' hadden. We lopen met koffer en al naar de auto van Rebecca, laden mijn spullen in en wachten op hun buurman, die eraan zou komen met zijn truck om te kijken wat er aan de hand was met de auto. Toen besloten ze om te kijken voor hoever het zou gaan, maar uiteindelijk zijn we vlak voor de snelweg gestopt en werd er toch maar een truck gebeld om de auto op te halen. Dus toen moesten we wachten. Ik denk dat we in totaal 1.5/2 uur hebben gezeten met de auto, voor dat we pas op weg naar huis konden gaan. De auto werd opgehaald, en wij met de truck van de buurman naar huis gereden. Daar aangekomen, werd ik ontvangen door het welkomstcomité, dat bestond uit Wayne, Colby (die niet mee konden naar het vliegveld vanwege de ijshockeytraining van Colby) en hun twee honden Ella en Fudge. De katten waren binnen.

Maar, long story short: Ik ben veilig en met al mijn spullen aangekomen in Canada. De mensen hier zijn ontzettend aardig en ik heb een jetlag.

Liefs,

Annejet